zabawiać się — I – zabawić się {{/stl 13}}{{stl 7}} bawić się przez jakiś czas; spędzać pewien czas na bawieniu się, rozrywce itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabawiać się wesoło. Chodź, pójdziemy się zabawić. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabawiać się — Zabawić się cudzym, czyimś kosztem zob. koszt 1 … Słownik frazeologiczny
zabawiać się — 1) Robić coś zbyt długo lub ślamazarnie Eng. To handle or tamper with something, especially slowly or sluggishly 2) Robić coś; zajmować się czymś Eng. To do something casually 3) Drażnić się z kimś; żartować sobie z kogoś; traktować kogoś… … Słownik Polskiego slangu
zabawić — dk VIa, zabawićwię, zabawićwisz, zabawićbaw, zabawićwił, zabawićwiony zabawiać ndk I, zabawićam, zabawićasz, zabawićją, zabawićaj, zabawićał, zabawićany 1. częściej ndk «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki; uprzyjemniać komuś czas» Zabawiać… … Słownik języka polskiego
anegdota — ż IV, CMs. anegdotaocie; lm D. anegdotaot 1. «krótkie, zabawne opowiadanie z dowcipnym, często nieoczekiwanym zakończeniem, także krótkie opowiadanie o charakterystycznym zdarzeniu z czyjegoś życia» Śmieszna, zabawna anegdota. Opowiadać anegdoty … Słownik języka polskiego
bawić — ndk VIa, bawićwię, bawićwisz, baw, bawićwił, bawićwiony 1. «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki, uprzyjemniać komuś czas, zabawiać» Bawić dzieci. Bawić gości opowiadaniem dowcipów. Bawić kogoś rozmową. 2. «wprawiać w zadowolenie, w dobry… … Słownik języka polskiego
błazen — m IV, DB. błazenzna, Ms. błaźnie; lm M. te błazenzny a. ci błaźni 1. «aktor cyrkowy występujący w roli komicznej; klown» Błazen cyrkowy. Grać rolę błazna. 2. «człowiek zachowujący się niepoważnie, ośmieszający się, stający się pośmiewiskiem;… … Słownik języka polskiego
emablować — ndk IV, emablowaćluję, emablowaćlujesz, emablowaćluj, emablowaćował, emablowaćowany książk. «zwykle o mężczyznach: otaczać szczególnymi względami kobietę, usilnie zabawiać; nadskakiwać» ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
kompania — ż I, DCMs. kompanianii; lm D. kompanianii (kompanianij) 1. «grono osób, znajomych, kolegów, spędzających wspólnie czas, np. w podróży, na zabawie, rozrywkach; towarzystwo» Liczna, dobrana, wesoła, męska kompania. Zabawiać się przy kieliszku w… … Słownik języka polskiego
nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… … Słownik języka polskiego
